Brotzeit: Afrika - Detox met „drugs“
Brotzeit door Udo Pollmer
Foto: Jcaravanos
Lizenz: CC BY-SA 4.0
In Afrika kwamen de Weense etno-medici een voor hen onverwachte culinaire traditie tegen. Daar, op het Zwarte Continent, zouden de dames, vooral tijdens de zwangerschap, enthousiast een soort "zandkoekjes" eten. Het valt niet te ontkennen dat er een zekere gelijkenis is met de specialiteit die we als kind met onze vormpjes in de zandbak vervaardigden. In Afrika is er in ieder geval een breed assortiment lekkere aardgebakjes. De grondstof is afkomstig uit groeven, kleiputten en termietenheuvels. Een deel van de aardgebakjes en leemkoekjes wordt gebakken, de andere rauw gegeten.
Omdat veel Afrikanen deze lekkernijen met veel plezier opeten, menen onze medische deskundigen dat ze "verslavend gedrag" vertonen, ze zouden zichzelf met de hoopjes aarde "belonen", zoals onze dames dat doen met een stuk chocolade na een dieet. Aangezien de trek in brokjes leem optreedt tijdens de zwangerschap, blijft de vraag, waarvoor de beloning dan zou zijn?
Een andere reden voor de vermeende "verslaving" is, dat de deskundigen een...
Brotzeit: Plastic afval - Schoonmaakcolonnes op de verkeerde weg
Brotzeit door Udo Pollmer
Foto: Sylke Rohrlach
Lizenz: CC BY-SA 2.0
Eindelijk - de oceaan wordt schoongemaakt! Alles gaat weg! Aan het woord is de voedselchemicus Udo Pollmer, wetenschappelijk directeur van de EU.L.E.-vereniging.
De pacifistische afvalstroom tussen Californië en Hawaï baart de mensen in Duitsland zorgen. Nu mag de jeugd in het kader van het Ocean Cleanup-Project als schoonmaakploeg van de zee alle troep weer in gaan zamelen. Indrukwekkende video's tonen veel plastic verpakkingsafval, dat door helpers uit het water wordt gevist. Nu wekken juist deze reclamespots scepsis op want het plastic afval werd inmiddels aan een nauwkeuriger onderzoek onderworpen, om te weten te komen wat er zoal ronddrijft en waar het vandaan komt. Zonder deze kennis zijn alle maatregelen en verboden drukdoenerij om niets.
Bijna de helft van al het plastic in de Stille Oceaan bestaat niet uit wegwerpkoffiebekers of groenten & fruitzakjes, maar uit vissersgerei: gescheurde netten,...
Brotzeit: Glyfosaat & zijn fantastische alternatieven
Brotzeit door Udo Pollmer
In de biologische landbouw worden uiteindelijk ook alleen maar biologisch-dynamische sproeimiddelen gebruikt, nietwaar?! Aan het woord is de levensmiddelchemicus Udo Pollmer, wetenschappelijk leider van het EU.L.E.-instituut.
Met glyfosaat is het zo goed als gedaan. De milieubeschermers juichen, de boeren zijn wanhopig op zoek naar gelijkwaardige alternatieven. Aan slimme adviezen schort het niet.
Een landbouw politica van de Grünen adviseert, om het onkruid niet met glyfosaat te doden, maar het eens met papier te proberen, daar ze dit voor een "natuurlijk materiaal" houdt. De talloze dubieuze chemicaliën, die in de verschillende soorten papier en drukinkten zitten, zullen waarschijnlijk het glyfosaat...
Brotzeit: Redden wie zich redden kan - onze lievelingen, de klimaatredders
Brotzeit door Udo Pollmer
Amblyomma americanum
Wanneer een dagblad haar lezers die maar niet willen luisteren de typhus wenst: de levensmiddelenchemicus Udo Pollmer, wetenschappelijk leider van de EU.L.E. vereniging.
De TAZ weet wat haar lezers willen: een gezond wereldklimaat. Wanneer het niet anders kan, dan moeten de teken het maar doen: "Vanuit het Zuidoosten van de VS komt de redding in zicht: de Lone-Star-teek (Amblyomma americanum) neemt resoluut het overredings-werk over en maakt met één beet de mensen tot vegetariër. Want in het speeksel van de kleine klimaatredders zit een suikermolecuul..., dat ook in rood vlees voorkomt. " Het gevolg: een vleesallergie. "Zo levert een kleine teek haar bescheiden aandeel aan de redding van de wereld."
Bij ons hebben we de genoemde teek nog niet – maar wel de gemene schapenteek, waarvan de...
Brotzeit: Natuurbescherming – de verwoesting van onze bestaansgronden
Brotzeit door Udo Pollmer
Foto: Bienenfreund2018
Lizenz: CC BY-SA 4.0
Natuurbehoud heeft prioriteit. In de ogen van vele burgers wordt er nog altijd veel te weinig voor gedaan. In elk geval dienen ondernemingen, die bijvoorbeeld veel ruimte vergende luchthavens of fabriekshallen bouwen, compensatievlaktes aanbieden, waarin de natuur zich weer ongehinderd ontplooien plan.
Alles goed en wel, maar hier hebben we een probleem: waar komen die compensatievlaktes vandaan? Worden golfbanen weer in een wildernis omgezet? Lokale recreatiegebieden weer biotopen voor bedreigde tekensoorten? Volkstuincomplexen opgeheven, om de natuur te bevrijden van meststoffen, pesticiden en zaden met dubieuze genen? Het antwoord is simpel: het land is...
